ความทรงจำที่หลงเหลือ
นวนิยายสามก๊กเป็นเพียงความทรงจำที่ยังหลงเหลืออยู่ในสมองผมเท่านั้น ผมจำได้ว่าสมัยนั้นผมนั่งวิเคราะห์แต่ละบุคคลและจริงจังกับนิยายเรื่องนี้มาก ทั้งการวางแผนการหรือใครคิดอย่างไรผมก็เอาไปอิงกับสามก๊กทั้งหมด แต่เวลาก็ผ่านไป นวนิยายเรื่องนี้ก็ถูกลืมในสมองหลักและเหลือเพียงสมองส่วนรองเท่านั้นที่ยังเก็บเพียงบางส่วนรอวันกระตุ้นออกมาอีกครั้ง เรื่องนี้ก็เช่นกันผมเก็บไว้ในหัวมานานมากและไม่เคยเปิดเผยหรือเล่าให้ใครฟังมาก่อน เมื่อสมัยยังเด็กผมอาศัยอยู่กับอาม่าซึ่งเป็นชาวจีนและเป็นครอบครัวใหญ่ ด้วยความที่ผมชอบอ่านหนังสือไปทั่ว อ่านได้ทุกเรื่องและทุกเล่มยกเว้นหนังสือเรียน ผมมองว่าหนังสือเรียนไม่มีอะไรที่ตรงประเด็นในสิ่งที่ผมอยากรู้ จากนั้นผมก็จะนำเรื่องที่อ่านไปเล่าให้เพื่อนๆ ฟังที่โรงเรียนในทุกๆ วัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องผี เรื่องตลก หรือเรื่องลี้ลับต่างๆ และอีก 2 วันผมก็ลืม ผมค่อนข้างภูมิใจที่ได้เล่าให้เพื่อนๆ ฟัง จนกระทั่ง ผมได้อ่านหนังสือพระเล่มหนึ่งซึ่งผมจำหน้าปกไม่ได้แล้ว แต่เรื่องนี้ฝังอยู่ในสมองผมมา 30 ปี โดยมีชื่อเรื่องว่า 30 ปีดับ 30…